چندی پیش روزنامه شرق خبری کار کرد با تیتر: افزایش بیماریهای لاعلاج در جهان در پی کاهش کیفیت آب. این حقیقتی است ناگوار که جهان به سوی هر چه آلوده تر کردن منابع آب شیرین گام بر می دارد. در واقع سخن از یک رابطه معکوس است، با کاهش یکی، دیگری افزایش می یابد، سطح آب های زیرزمینی پایین می رود، سطح آلودگی بالا، دغدغه ها دو چندان می شود یکی چالش کمبود آب و دیگری بحران بی کیفیتی آب. به طور کلی کیفیت آب یکی از موضوعات بسیار مهم در هیدرولوژی کاربردی است.
آب گرفتگی معابر شهری یکی از معضلات اجتناب ناپذیر در اکثر شهرهای کشور است که ناشی از رشد سریع شهرسازی و شهرنشینی در ایران می باشد، این مقدار آب جاری شده در سطح معابر جزء آب های آلوده محسوب شده و متاسفانه هدر رفته و از دسترس خارج می شوند. اما می توان با اتخاذ روش های جمع آوری باران قبل از اینکه این آب ها وارد سیستم زهکشی شهری شده و آلوده شوند، از این آب ها بهره برداری بهینه انجام داد.
تلفات آب ناشی از تبخیر معمولاً یکی از بزرگ ترین مؤلفه های بیلان آبی دریاچه ها است و بـا وجـود اهمیـت بـسیار زیاد، تبخیر به ندرت توسط روش های دقیق مورد تخمین قرار گرفته است که علـت اصـلی ایـن مطلـب را میتوان در سرمایه گذاری مورد توجه برای تهیه دستگاه ها و نیروی کاری متخصص ایـن امـر جـستجو نمـود. تخمین تبخیر با استفاده از روش بیلان انرژی یکی از دقیق ترین روش ها به منظور پایش طـولانی مـدت و پیوسته میزان تبخیر است و با توجه به بهبود و پیشرفت در زمینـه دسـتگاه هـا و حـس گرهـای انـدازه گیـری دقیـق در سالهای اخیر در بسیاری از نقاط دنیا تحقیقات گسترده و طولانی مدتی به منظور درک بیلان انرژی منابع آبـی تـدارک دیده شده است.